16 Mayıs 2015

Ninjô kami fûsen - 1937 (Humanity and Paper Balloons)

KÜNYE 
Yönetmen: Sadao Yamanaka 
Senaryo: Shintarô Mimura 
Oyuncular: Chôjûrô Kawarasaki, Kan'emon Nakamura,
Ülke: Japonya 
Yıl: 1937 
Süre: 86 dakika 

Puan:    @IMDb


Üç gündür ilk defa hava iyi, onda da intihar oldu.

18. yy Japonya'sında geçen, intiharlar arasında bir film Ninjô kami fûsen.

Matajuro (Kawarasaki), bir ronin, efendisiz bir samuraydır. İşsiz olduğundan evi çocuklar için kağıttan balonlar yapan karısının kazandığı geçindirmektedir. Matajuro bu durumdan çok rahatsız olsa da, artık samuraylığın eskisi kadar öneminin olmadığı bu dönemde çok gururlu bir adam olarak kendine iş bulamaz. 

Shinza (Nakamura), kumar oynayan ve oynatan, işleri yolunda gitmeyen parasız bir berber. Bölgenin mafyatik zenginlerinden ve zulümlerinden bıkmış, tek istediği insanca muamele görmek.

Shinza, pek hesapta yokken çok önemli birini kaçırır, Matajuro da sadece komşusuna yardım etmek istediğinden olaya dahil olur.
 
Karakterlerin hemen ilk sahneden bize tanıtıldığı bir dönem filmi, tam olarak söylemek gerekirse bir jidaigeki var elimizde. Eskinin onurlu ve sayılan samurayları artık işsiz ve fakir, güçlü kişiler fakirleri ezerek daha da güçlenme peşinde ve fakirlerin tek eğlencesi bir kaç kase sake ve biraz kumar. İşte bu arka planda onur, gurur ve en temelde insanca muamele görme üzerine bir hikaye.

Matajuro, ölen babasının eski dostu bölgenin zengini eski samuray Miro'ya, babasının yazdığı bir mektubu vermek ister. Sanmaktadır ki bu mektubu Miro'ya okutursa, Miro eski günlerin ve dostunun hatrına Matajuro'ya bir iş verecektir. Fakat Miro, Matajuro'yu defalarca aşağılar, dövdürür. Zaten karısına karşı kendisini yetersiz hisseden Matajuro'nun gururu artık tamamen kırılır. Halbuki bu süre içerisinde eşine her şeyin yolunda olduğunu, işlerin yakında düzeleceğini söylemektedir.

Shinzo ise bölge liderinin adamları tarafından itilip kakılan bir karakter. Liderin, Miro himayesindeki kızını kaçırıyor. Herkesin sandığı gibi para için değil, gururu için. O kişiler kendisinden özür dilediği vakit, kapısına geldikleri vakit kızı teslim edecek. Matajuro'da kızın kendi evinde tutulmasına göz yumuyor, belki komşusuna yardım etmek istiyor sadece, belki içten içe öç alma peşinde. Sonucunu önemsemiyor, karısı duymadığı müddetçe kafasına takmıyor. Shinzo ise, sonunda öldürülecek olsa bile bu olayı sürdürmek istiyor, çünkü insan gibi davranılmayı hakediyordur.

Toplumsal sınıf farkının gün gibi ortada olduğu, saygı ve sevginin yerini para ve yaltaklanmanın aldığı, onur gibi kelimelerin ancak zenginlerin lüksünde olduğu 18. yy Japonya'da geçen ama tüm zamanların ortak bir hikayesini anlatan bir film sunuyor bize yönetmen Yamanaka. Dönemin kültürüne kısa bir bakış atabildiğimiz bu filmde belki de en görülesi sahne, sözde ölü için verdikleri ama aslında sırf hakettikleri fakat hiç alamadıkları ziyafet için yaptıkları cenaze töreni. Tüm karakterlerin hakkında kısa bilgilerimiz var elbet, ancak en öne çıkan karakter her şeyi görüp duyabilen kör karakter. 

Kawarasaki'nin oyunculuğu çok sade, çekingen. Karakterin içinde bulunduğu durumu göz önüne alırsak gerçekten başarılı bir iş çıkardığını söyleyebiliriz. Her aşağılanışında yine de umudunu yitirmemesi ama yağmur altında kalakalması filmin en dokunaklı sahnelerini oluşturuyor. Nakamura ise artık umursamayan, lafını esirgemeyen bir karakter çiziyor. Sadece bakışlarında bile bezginliği görmek mümkün. 

Son sahnede bir balon kayar gider, insalar kapıdan bakar gider. Film de başladığı gibi biter bizim için. Aynı hayat gibi.

Yönetmenin son filmi olduğunu da notlarımıza ekleyelim.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder